Wpis ten chciałam zacząć od podziękowania Panu Bogu i wszystkim świętym za to, że dziś nikogo nie przejechałam. I w nic nie wjechałam. Tak, prawo jazdy się robi. Tematem dzisiejszego wieczoru/poranku jest jednak Rabe. Dwa lata temu byłam dumną bazową w Bieszczadach. Później dorosłam, życie stało się ciężkie jak kilka worków żwirku dla mojego kota i w [Czytaj dalej...]
Przez bieszczadzką bazę w Rabem przewijało się codziennie wielu ludzi. Byli tak różni, że w sumie można ich nazwać galerią osobowości. Bardzo chcę ich upamiętnić, bo warto.
Gdy ktoś rzuca hasło „Bieszczady”, od razu mam przed oczami łąki, przestrzenie i wałęsających się w okolicznych miasteczkach sprutych zakapiorów. Biesy to jednak także – a może przede wszystkim – lasy, w większości bukowe. Ponieważ życie bazowego jest wyjątkowo ciężkie (sic!), umówiliśmy się z Sashą na wychodne. Jedno zostawało w bazie i pilnowało dobytku, [Czytaj dalej...]
Plany, plany... Jeśli chcesz rozśmieszyć Boga, powiedz mu o swoich planach. Jeśli jesteś ateistą, gnostykim czy innym przeciw-/pozareligijnym, powiedz komukolwiek – „Mam plan”. Zrobi się zabawnie. Dwa słowa, które od początku roku powodują u mnie pogardliwe prychnięcia.